Parenje u srodstvu

Parenje u srodstvu – odomaćena i oznaka inbriding – je formiranje reproduktivnih veza organizama koji genetički srodni, za razliku od autkrosinga, koji se odnosi na parenja natprosječno genetički nesrodnih jedinki. Po analogiji, termin se koristi i u humanoj reprodukciji, ali se češće odnosi na genetičke poremećaje i druge posljedice koje mogu nastati iz incestnih spolnih odnosa u srodstvu. Ranije je upotrebljavana i sintagma parenje ili brak u krvnom srodstvu, što je zaostatak iz epohe u kojoj se vjerovalo da se svojstva potomaka nasljeđuju putem krvi roditelja.

Ekstremni oblik parenja u srodstu kod biljaka i životinja je samooplodnja ili selfing, tj. parenje jedinke same sa sobom,

U populacijskoj genetici, međutim, inbridingom se smatra svaka ona reproduktivna veza u kojoj su parnjaci genetički sličniji od populacijskog prosjeka.^[1][2][3]

1. ^ Hadžiselimović R. (1986): Uvod u teoriju antropogeneze. Svjetlost, Sarajevo, ISBN 9958-9344-2-6.
2. ^ Hadžiselimović R. (2005): Bioantropologija – Biodiverzitet recentnog čovjeka. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo, ISBN 9958-9344-2-6.
3. ^ Mayr E. (1970): Populatiomns, species, and evolution – An abridgment of Animal species and evolution. The Belknap Press of Harvard University Press, Cambridge, Massachussets and London, England, ISBN 0-674-69013-3.